معنی اور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

اور. [اَ] (ع مص) جماع کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درآمیختن با زن. (منتهی الارب). || (اِ) باد شمال و جنوب. (ناظم الاطباء).باد شمال. (منتهی الارب) (آنندراج). || جنبش ابر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج).

اور. [اَ وَ] (اِ) فحش و سخن زشت. (ناظم الاطباء). کلام زشت و فحش. (آنندراج).

اور. [اُ] (ع اِ) ج ِ اُوار، به معنی گرمی آفتاب و آتش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).

اور. (اِ) هر مشتی عموماً. || مشتی که بر دهان شخص زنند خصوصاً. || گردکان و بادام و پسته که مغز آنها تند و تیز شده باشد. (انجمن آرا) (برهان) (ناظم الاطباء).

اور. [اُ وَ] (ع اِ) ج ِ وُؤره. (منتهی الارب). || ج ِ اِرَه. (ناظم الاطباء). رجوع به وؤره شود.

اور. [اُرْ] (اِخ) ولایتی با 6037 کیلومتر مربع وسعت و 332514 تن جمعیت در شمال فرانسه در نورماندی. مرکزش اورو. (از دایرهالمعارف فارسی).

اور. (اِخ) عور. یا در تورات اور کلدانیان شهر و ناحیه ٔ قدیم سومر جنوب بابل. شهر اوردر جنوب عراق نزدیک راه آهن فعلی بین بصره و بغداد واز مراکز مهم فرهنگ سومری و بگفته ٔ تورات محل تولد ابراهیم پیغمبر بوده است. نام این شهر بزرگ که تأسیسش از ازمنه ٔ بسیار قدیم است، در قرن 4 ق. م. از تاریخ برافتاد و پس از آن در زیر خاک و شن مدفون شد و فراموش گردید و محلش در قرن 19 م. کشف شد. رجوع به دایرهالمعارف فارسی شود. محل تولد ابراهیم خلیل بوده وتا این اواخر و سنوات اخیر محل حقیقی عور نامعلوم بود. در اواسط قرن 19 م. هنری راولینسن بزرگترین عالم معرفت الارض بوسیله ٔ خواندن خطوط میخی و تحصیل و تدقیق در کتیبه ٔ گنج نامه نزدیک همدان مسئله را حل کرد وبدین واسطه موفق شد که خطوط و کتیبه های نقطه ای را که عور در آن واقع شده بود بخواند و خرابهای شهر مذکور را که در بابل سفلی در مغرب فرات در زیر شن پنهان شده بود پیدا نماید. تاریخی که در آن کشف شده بسلطنت پادشاهانی که در اوائل 43 قرن قبل از میلاد حکومت داشته اند میرسد. این شهر پایتخت کلدانیان بود که سالهاقبل از آنکه کلدانیها دستی بر بابل اندازند مقر حکمرانی بود و دارای یک تمدن درخشان و قابل ذکری بوده اند. آنها رب النوع ماه را می پرستیدند و یک برجی شبیه برج بابل برای خود ساخته بودند. (قاموس کتاب مقدس).

نازوکرشمۀ نامطلوب: اورواطوار،

زادگاه ابراهیم

باد شمال

زادگاه ابراهیم (ع)

زادگاه حضرت ابراهیم

دره، جنبش موزون و حرکت رقص گونه با بالاتنه و کمر

از لغت های سومری است به معنی شهر و آبادی بزرگ ولی بصورت پسوندی...

فحش و سخن زشت