ایلة در لغت نامه دهخدا

ایله. [اَ ل َ] (اِخ) شهرکیست [از شام] بر کران دریای قلزم نهاده بر حد میان بادیه ٔ مصر و شام. (حدود العالم) (معجم البلدان). شهری است میان ینبع و مصر و عقبه ٔ آن مشهور است و از آنست عقیل بن خالد و خویشان او و یونس بن یزید و اقارب وی. (آنندراج). بندر قدیم کنار خلیج عقبه. عقبه ٔ حالیه نزدیک یا بر محل آن واقع است و در قدیم گذرگاه میان مصر و اواسط بلاد عرب و نیز میان بنادر فینیقیه وجنوب جزیرهالعرب بود و بنی اسرائیل در عبور از مصر به کنعان از آنجا گذشته اند. عزیا پادشاه یهودیه آنرا بنا نهاد و در زمان سلطنت آخار بتصرف آرامیان درآمد. (دایره المعارف فارسی). و اکنون ایله را بیت المقدس گویند. (تاریخ سیستان). و از اشتران جمازه یکی بود ایله خواندندی که آنرا ملک ایله فرستاده بود. (مجمل التواریخ و القصص ص 264) ایلیا. رجوع به ایلیا شود.