معنی ایّم در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ایم. [اَ] (ع اِ) مار. افعی را هم گفته اند. (اقرب الموارد). مارسفید. (غیاث اللغات). مارسپید باریک. ج، اَیّوم. (ناظم الاطباء). صاحب متن اللغه آرد: اَیُم و اَیِّم مار سپید و لطیف و تعمیم دارد بر جمیع مارهای نر وماده. ج، ایوم. (متن اللغه ج 1 ص 226). و رجوع به اَیِّم و تاج العروس ج 8 ص 196 و شرح قاموس ص 925 شود.

ایم. (اِ) مردی را گویند که زنش مرده باشد. (برهان) (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.

ایم. [اَی ْ ی ِ] (ع اِ) زن بی شوهر، بکر باشد یا ثیب. ج، ایائم و ایامی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بیوه زن. (مهذب الاسماء). زن بی شوی. بیوه. زنی است که نیست از برای او شوهر، خواه باکره و دوشیزه باشد و خواه بیوه. ج، ایایم و ایامی. (شرح قاموس فارسی). || مرد بی زن کدخدا شده باشد یا نه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). مرد بی زن. (فرهنگ فارسی معین). مردی است که نیست ازبرای او زن. (شرح قاموس فارسی). || زن آزاد. || خویشی از جانب دختر و خواهر و خاله. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء).قرابت و خویشی است مثل دختر و خواهر و خاله. (شرح قاموس فارسی). || بمعنی سنگلاخ. (شرح قاموس فارسی). || مار یا مار سپید و باریک. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). مار سفید لطیف نازکست یا هر ماریست مثل ایم بکسر اول. مترجم گوید که غلط کرده است مصنف که ایم بکسر اول گفته و صواب بالتخفیف است بدل بالکسر چنانکه جوهری گفته که الایم الحیه قال ابن سکیت مخفف مثل لین و لین و هین و هین و همچنین ابن فارس و غیر او مانند جوهری گفته اند جمع آن ایوم بر وزن سرور می آید. (شرح قاموس). و رجوع به اَیْم شود.

ایم. (ضمیر) ضمیر متصل یعنی ما. (ناظم الاطباء). ضمیرشخصی متصل فاعلی است و در دو مورد بکار رود: 1- پس از وجه وصفی (صفت مفعولی) مانند رفته ایم. زنده ایم. 2- بصورت مبدل، «ییم » در کلمات مختوم به «الف » و «ی » و «و» مانند: تراایم، داناایم، بیناایم، رفتنی ایم و سخنگوایم، بجای تراییم و داناییم و بیناییم و...
همه رفتنی ایم و گیتی سپنج
چرا باید این درد و اندوه و رنج.
فردوسی.
ز خاکیم و هم خاک را زاده ایم
به بیچارگی تن بدو داده ایم.
فردوسی.
دانم که بدین فعل که می بینم هر چند
گویند تراایم و حقیقت نه ترااند.
ناصرخسرو.

مردی که زنش مرده باشد،

مرد همسر از دست داده

مرد بی زن

بازهم

پیسه مار زن بی شوی مرد بی زن دختر مانده ‎ ضمیر شخصی متصل فاعلی اول شخص جمع: رفته ایم، فعل هستیم: استیم: زنده ایم. توضیح آنگاه که بکلمه مختوم به (‎- ه) غیر ملفوظ یا حرف مصوت پیوندد بصورت (ایم) نوشته شود: برده ایم داناایم و در غیر این صورت بشکل (‎- یم) : رفتیم خوردیم. (صفت) زن بی شوی بیوه. جمع: ایامی، مرد بی زن.

اَیّم، مرد یا زن بدون همسر (ازدواج نکرده یا جدا شده) (جمع: اَیامِی، اَیایم).
َ َ