معنی باروک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
باروک. (اِخ) شاگرد ارمیا که پیشگوییهایش را بدو املاء میکرده است. (600 ق. م.).
باروک. (ع اِ) ناخوشی سکاچه و کابوس. (ناظم الاطباء). نیدلان. جاثوم. بختک. نسبرک. عبدالجنه. دیونسبرک. (مهذب الاسماء). || مرد بددل. (ناظم الاطباء).
این واژه اولین بار در جواهرسازی به مروارید نامنظم و یا سنگی که تراش نامنظم خورده گفته می شد، نام مکتبی در معماری و موسیقی در قرن 16 میلادی که ویژگی های آن: تنوع در طراحی، تضاد و اختلاف بین قسمت های مختلف، فراوانی اشکال و د [خوانش: (رُ) [فر.] (اِ.)]
این سبک معماری از ایتالیا شروع شد
