معنی بحیرا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بحیرا. [ب َ] (اِخ) عابدی نصرانی. (ناظم الاطباء). نام راهبی و زاهدی از نصاری بود و قصه ٔ شناختن او رسول آخرالزمان را (ص) در تاریخها مرقوم و مسطور است. (هفت قلزم). نام راهبی که در راه شام آن حضرت (پیغمبر) را در ایام طفلی شناخته و ایمان آورده بود. (غیاث اللغات) (آنندراج). نام راهبی از زمین شام که پیش از نبوت پیغامبر را معلوم کرده بود و نیز ایمان آورده. (شرفنامه ٔ منیری). و رجوع به تاریخ گزیده ص 131 و تاریخ الخلفاء ص 24 و مجمل التواریخ و القصص ص 238 شود. بحیرا 20 سال قبل از نبوت پیغمبر با ابوطالب عموی آن حضرت و بروایتی با ابوبکر برای تجارت به شام میرفت، در حوالی بریهالشام با محمد (ص) مصادف شد و علائم نبوت را در پیشانی آن حضرت دید و بشارت داد که در آینده به پیغمبری مبعوث خواهد شد و مردم را از بت پرستی نجات خواهد داد. او قبل از بعثت به پیغمبر ایمان آورده بود اما در زمان بعثت درگذشته بود. بحیرا در هیئت و نجوم دست داشت. نصاری او را ساحر و جادوگر خوانده اند. هنگامی که از شام به موصل میرفت صومعه ای ساخت و در آنجا مردم را از بت پرستی منع میکرد. از او کتابی بنام الانباء نام برده اند. سلمان فارسی از شاگردان بحیرا بود. (از قاموس الاعلام):
نشنوده ای که چند بپرسیدست
پیغمبر خدای بحیرا را.
ناصرخسرو.
خط کفش حرز صفا تیغش در او عین الصفا
چون نور مهر مصطفی جان بحیرا داشته.
خاقانی.
به ناقوس و به زنار و به قندیل
به یوحنا و شماس و بحیرا.
خاقانی.
از هر دریچه شکل صلیبی چو رومیان
بر زنگ زنگ روی بحیرابرافکند.
خاقانی.

بحیرا.[ب َ] (اِخ) بروایتی نام زوجه ٔ قعقاع بن ثور است که دختر هانی بوده. (آنندراج). و رجوع به بحیره شود.

راهب مسیحی که خبر از رسالت پیامبر داد