معنی بدنه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بدنه. [ب َ دَ ن َ / ن ِ] (اِ مرکب) تنه. پیکر. بدنه ٔ عمارت. (فرهنگ فارسی معین). قسمتی از دیوار که غیر ستون است. آنچه میان دو جرز واقع شود. یک طرف ظاهر عمارت. در اصطلاح بنایان، تمام دیوار یک جانب بنا. (از یادداشتهای مؤلف): دگمه ٔ برقی کناربدنه ٔ دیوار را فشار داد. (سایه روشن هدایت ص 13).

(بَ دَ نِ یا نَ) [ع.] (اِ.) تنه، پیکر.

تنه، پیکر،

سطح بیرونی یک شیء

پیکر، پیکره، تنه، اندام، هیکل، چارچوب، قاب، عمارت، سطح خارجی

حیوانی که قربانی کنند