برلاس در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

برلاس. [ب َ] (مغولی، ص، اِ) مرد دلاور و بهادر و پاک نژاد. (ناظم الاطباء). قهرمان و دلیر. (فرهنگ فارسی معین).

برلاس. [ب َ] (اِخ) یکی از چهار قبیله ٔ بزرگ جغتای، که پدر تیمور لنگ ازین قبیله بود. (فرهنگ فارسی معین):
ز برلاس و ارلاس و بیشش شمار
نمودند چندین یسال از یسار.
هاتفی (از تیمورنامه).

طایفه تیمورلنگ

مرد دلاور وپاک نژاد، قهرمان ودلیر