معنی بروفه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بروفه. [ب ُ ف َ / ف ِ] (اِ) دستار میان بند. (لغت فرس اسدی). دستار و فوطه باشد که مندیل و کمربند است. (برهان). در لغت فرس اسدی بیت زیر بعنوان مثال ذکر شده است:
داشت بر سر بروفه ای کودک
بر میان بست آن بروفه ٔ خویش.
ولی از این شعر مطلق دستار برمی آید نه دستار میان بند. (یادداشت دهخدا).

(بُ یا بَ فِ) (اِ.) دستار، کمربند، شال که بر سر یا کمر بندند.

دستار،
میان‌بند،
شال که به سر یا کمر می‌بندند،

شال

(اسم) دستار میان بند کمربند شال که بسر یا کمر بندند.