معنی بستان شیرین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بستان شیرین. [ب ُ ن ِ] (اِ مرکب) نام نواییست از موسیقی. (برهان) (فرهنگ نظام) (ناظم الاطباء). نام نواییست که مطربان زنند. (لغت فرس اسدی ص 404 و حاشیه ٔ نسخه ٔ خطی نخجوانی) (سروری). نام نوایی است از موسیقی آن را باغ شیرین نیز خوانند. (آنندراج). و رجوع به فرهنگ فارسی معین شود:
گه به بستان اندرون بستان شیرین برکشد
گه به باغ اندر همی باغ سیاوشان زند.
رشیدی (از لغت فرس اسدی).

از آهنگ های قدیمی ایرانی

(اسم) نوایی است از موسیقی قدیم.