معنی بستان پیرا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بستان پیرا. [ب ُ] (نف مرکب، اِ مرکب) بوستان پیرا. باغ پیرایش دهنده را گویند که باغبان باشد. (برهان) (هفت قلزم). باغبان و باغ پیرایش دهنده را گویند که گیاههاو شاخه های خشک را زده از باغ بیرون ریزد. (انجمن آرا) (آنندراج). باغبان. (رشیدی). باغبان و آنکه درختان را پیرایش میکند. (ناظم الاطباء: بستان بان). باغبان که کارش پیراستن باغ است. (فرهنگ نظام):
برده رضوان بهشت از پی پیوندگری
از تو هر فضله که انداخته بستان پیرا.
انوری (از آنندراج).
رجوع به بوستان پیرا و بوستان پیرای و باغ پیرا شود.

باغبان، کسی که گل‌ها و درختان باغ را پیرایش می‌دهد،

(اسم) بستان پیرای