معنی بلاهت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بلاهت. [ب َ هََ] (از ع، اِمص) بلاهه. کم عقل بودن در امورات دنیا. (غیاث اللغات). بی عقلی. نادانی. حماقت. گولی. (ناظم الاطباء). سلیم دلی. (بحرالجواهر). ابلهی. کم خردی. ساده دلی. حمق. غباوت. رعونت. سفه. سخافت. کانائی. و رجوع به بلاهه شود. || ضعف و سستی در رأی و تدبیر. (ناظم الاطباء).

کم خردی، ضعف تدبیر، سستی رأی. [خوانش: (بَ هَ) [ع. بلاهه] (اِمص.)]

از حیث رٲی و عقل ضعیف شدن، نادان شدن، نادانی، کودنی، ضعف عقل،

ابلهی، حماقت، حمق، سبک‌مغزی، سفاهت، کم‌خردی، نادانی،
(متضاد) حکمت، دانایی

‎ نادانی سادگی کانایی نابخردی (اسم) کم خردی ساده دلی سلیم دلی، ضعف تدبیر سستی رای. کم عقل بودن، ابلهی

بَلاهَت، نادانی، کودنی، سَفاهت،