معنی بنات در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بنات. [ب َ] (ع اِ) ج ِ ابنه، یعنی دختر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن). || ج ِ بنت، یعنی دخترو آن مؤنث ابن نیست بلکه صیغه ٔ جداگانه است و منسوب بدان بِنْتی و بنوی درآید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (ترجمان القرآن) (از اقرب الموارد):
حاسدم گوید چرا خوانند کمتر شعر من
زان تو خوانند هرکس هم بنات و هم بنین.
منوچهری.
کس نیارد یاد از آل مصطفی
در خراسان از بنین و از بنات.
ناصرخسرو.
دیدی قضای مرگ برون رفتن از جهان
نا دیده چهره ٔ تو بنین و بنات تو.
مسعود سعد.
از نفایس ذخایر و زواهر جواهر و بنات و معادن... چیزی یافت. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 274).و دایه ٔ ابر بهاری را فرمود تا بنات نبات در مهد زمین بپرورد. (گلستان).
گر اقتضای زمان دور باز سر گیرند
بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین.
سعدی.

(بَ) [ع.] (اِ.) جِ بنت، دختران.

بنت

دختران،
(متضاد) ابنا

دختر

بَناتٌ الاَرض، به رودخانه‌ها و دریاچه‌ها اطلاق شده است، نهرهای کوچک.

بنات، دخترها (مفرد: بنت)