معنی بندگی کردن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بندگی کردن. [ب َ دَ / دِ ک َدَ] (مص مرکب) خدمت کردن. اطاعت کردن:
یکی بندگی کردم ای شهریار
که ماند ز من در جهان یادگار.
فردوسی.
صد بندگی شاه ببایست کردنم
ازبهر یک امید که ازوی روا شدم.
ناصرخسرو.
بعهد تو نسزد بندگی غیر تو کردن
نکرد بر لب دریا کسی بخاک تیمم.
ابن یمین.
حافظ برو که بندگی بارگاه شاه
گر جمله می کنند تو باری نمی کنی.
حافظ.
|| طاعت و عبادت کردن:
گر همی نعمت دایم طلبی او را
بندگی کن بدرستی و به بیماری.
ناصرخسرو.
بندگی هیچ نکردیم و طمع میداریم
که خداوندی از آن سیرت و اخلاق آید.
سعدی.

عبودیت

پرستش کردن، عبادت کردن، اطاعت کردن، انقیاد ورزیدن، خدمت کردن، خدمتگزاری کردن،
(متضاد) خیانت کردن، نوکری کردن،
(متضاد) آقایی کردن، نوکر بودن،
(متضاد) ارباب بودن

خدمت کردن، اطاعت کردن