معنی بهاریه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بهاریه. [ب َ ری ی َ / ی ِ] (ص نسبی) (معرب از فارسی). منسوب به بهار. ربیعیه. (فرهنگ فارسی معین). || (اِ) شعرهایی که در وصف بهار گویند. (یادداشت بخط مؤلف). اشعاری که درباره ٔ بهار گفته شود. ج، بهاریات. توضیح اینکه، این کلمه مرکب است از «بهار» فارسی که به علامت نسبت عربی ملحق شده و غیرفصیح است. (فرهنگ فارسی معین).

(بَ یِّ) (اِ.) اشعاری که درباره فصل بهار گفته شود.

شعری که در وصف بهار و حالات مربوط به آن سروده می‌شود،

شعر بهاری

منسوب به بهار