معنی بهشت آیین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بهشت آیین. [ب ِ هَِ] (ص مرکب) مانند بهشت. بهشت آسا. (ناظم الاطباء):
بهشت آئین سرایی را بپرداخت
ز هر گونه در او تمثالها ساخت.
رودکی.
در آن مرغزار بهشت آئین خیمه ها زدند. (اسکندرنامه نسخه ٔ نفیسی).

(صفت) مانند بهشت بهشت آسا: باغی بهشت آسا: باغی بهشت آیین.