معنی بیهوده خواری در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیهوده خواری. [دَ / دِ خوا / خا] (حامص مرکب) حالت و کیفیت و صفت بیهوده خوار. کنایه از اسراف وخرج بیجا کردن. (ناظم الاطباء). اسراف و ولخرجی و هرزه خرجی. تبذیر. باددستی. (ناظم الاطباء):
چنان نیز یکسر مپرداز گنج
که آیی ز بیهوده خواری برنج.
نظامی.
|| اوباشی. (ناظم الاطباء).