بی زاد در لغت نامه دهخدا

بی زاد. (ص مرکب) (از: بی + زاد عربی) بی توشه. آنکه زاد ندارد. (یادداشت مؤلف): ارمال، بی زاد ماندن قوم. (تاج المصادر بیهقی).

بی زاد. (ص مرکب) بی زاده. بی فرزند. بی نسل.