معنی بی مهری در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بی مهری. [م َ] (حامص مرکب) بی صداقی. بی کابینی. رجوع به مهر و کابین شود.

بی مهری. [م ِ] (حامص مرکب) بی محبتی. (ناظم الاطباء):
دل من خواهی و اندوه دل من نبری
اینْت بیرحمی و بی مهری و بیدادگری.
فرخی.
ز من مستان ز بی مهری روانم
که چون تو مردمم چون تو جوانم.
(ویس و رامین).
اشک من رنگ شفق یافت ز بی مهری یار
طالع بی شفقت بین که در این کار چه کرد.
حافظ.
بسکه بی مهری ایام گزیده ست مرا
شش جهت خانه ٔ زنبور بود در نظرم.
صائب.