معنی تحبیب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تحبیب. [ت َ] (ع مص) دوست گردانیدن. (زوزنی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). دوست و حبیب گردانیدن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). دوست شدگی. دوستی آوردن میان دو نفر و زیادتر و دفع دشمنی و مخاصمت نمودن از میان آنها. (ناظم الاطباء). دوستی آوردن. بدوستی داشتن. دوستی افکندن.

(تَ) [ع.] (مص م.) دوستی کردن، دوست گردانیدن.

دوستی،
کسی را نزد دیگری محبوب و دوست‌داشتنی نمودن،

رفتار مهرآمیز برای جلب دوستی و دلجویی

مهربانی و دوستی

رفتار مهرآمیز برای جلب دوستی و دلجویی، مهربانی و دوستی

دوستداری، دوستی، مهرورزی، دوست کردن

دوست گردانیدن، محبوب نمودن کسی را نزد دیگری

تَحْبِیْب، دوست نمودن، مُحبّ کردن، دوستدار ساختن،