معنی تفیاءة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تفیاءه. [ت َ ی ِ ءَ] (ع مص) سایه انداختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). فیات الشجره تفیاءه و فیاه تفیاءه؛ با سایه قرار داد او را و برگردانید او را. (از ناظم الاطباء). || حرکت دادن باد شاخه ها را. (از اقرب الموارد). || حرکت دادن زن موی خود را. (از اقرب الموارد).