معنی تلخ گویی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تلخ گویی. [ت َ] (حامص مرکب) بدگویی و بدسخنی. تلخ گفتاری. عمل تلخ گو:
چون بحر کنم گناه شویی
امانه ز روی تلخ گویی.
نظامی (لیلی و مجنون ص 42).
رجوع به تلخ گو وتلخ گفتاری و ذیل تلخ رویی شود.