معنی تملک در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تملک. [ت َ م َل ْ ل ُ] (ع مص) پادشاه شدن. (تاج المصادر بیهقی). پادشاه شدن بر قوم و در اللسان: تملکه ُ؛ ای ملکه قهراً. (از اقرب الموارد). || خداوند شدن. (تاج المصادر بیهقی). خداوند چیزی شدن. (آنندراج). به قهر ملک گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مالک شدن. (غیاث اللغات). مالکیت و دارا شدگی و تصرف. (ناظم الاطباء). || توانا گردیدن بر امری. (از اقرب الموارد).

تملک. [ت َ ل ِ] (اِخ) نام صحابیه ای. (منتهی الارب). نام زنی صحابی. (ناظم الاطباء).

(تَ مَ لُّ) [ع.] (مص ل.) دارا شدن، مالک شدن.

مالک شدن، دارا شدن،
ملکی را گرفتن و به اختیار خود درآوردن،

استملاک، تحصیل، تملیک، تصاحب، تصرف، دارایی، مالکیت، دارا شدن، صاحب شدن، مالک شدن، به تصاحب‌درآوردن، به‌چنگ آوردن،
(متضاد) از کف دادن، ازدست دادن

متکای کوچک داخل گهواره

‎ دارش، دارا بودن دارایی ‎ (مصدر) دارا شدن بچنگ آوردن مالک شدن، (اسم) مالکیت دارایی. جمع: تملکات.

تَمَلُّک، مالک شدن،