معنی تنابنده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تنابنده. [ت َ ب َ دَ / دِ] (اِمرکب) در تداول مردم، ضعیف ترین و حقیرترین بنده. خرد و کوچک و خوار و زبون. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): خدا هیچ تنابنده ای را محتاج خلق نکند. هیچ تنابنده را خدا به این مرض مبتلا نکند. (یادداشت، ایضاً).

حقیر ترین بنده