معنی تیول در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تیول. (اِ) جاگیر مدد معاش و این لفظ ترکی است. و درمدار تَیول. (غیاث اللغات) (آنندراج). تملک و تصرف ملک و عقار و زمین داری. (ناظم الاطباء). واگذار کردن دولت خالصه ای از خالصه ها یا مالیات قریه ای را به یکی از نوکران خود در ازاء مواجب او در تمام عمر. با بودن و دادن صرف میشود. (از یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

(تُ یُ) [تر.] (اِ.) واگذاری زمین و ملک به کسی از طرف پادشاه که آن شخص از طریق مالیات آن ملک برای خود درآمدی فراهم می آورد.

در دورۀ ایلخانی تا قاجار ملک و سرزمینی که از طرف پادشاه به کسی واگذار می‌شد تا از درآمد آن زندگی کرده و وظیفه و مستمری خود را از مالیات آن وصول کند، اقطاع،

قلمرو فرمانروایی

ضیاع، ملک اربابی، اقطاع، قلمرو فرمانروایی، حیطه نفوذ

ترکی برشداد بخشی از داراک که از خود می برند و به کسی می بخشند آزاتی (اسم) واگذاری درآمد و هزینه ناحیه معینی است از طرف پادشاه و دولت باشخاص براثرابراز لیاقت یا بازی مواجب و حقوق سالیانه (ایلخانان تاقاجاریه) اقطاع.

تُیُول، (این کلمه در اصل تُرکی است) مِلک واگذاری از طرف دولت یا پادشاه، درآمد و هزینه واگذاری منطقه ای بشخص یا خانواده ای (از طرف دولت یا پادشاه)،