ثقه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

(مص ل.) اعتماد کردن، (اِ.) کسی که مورد اعتماد باشد. [خوانش: (ثِ قِ) [ع.]]

[جمع: ثقات] کسی که طرف اعتماد باشد و مردم به گفتار و کردارش اعتماد کنند،
(اسم) اعتماد، اطمینان،
(اسم) اعتقاد،

مرد معتمد

مورد اعتماد

مرد امین مورد اعتماد

اطمینان، اعتماد، وثوق، امین، درستکار، مطمئن، موثق

مرد معتمد و امین

ثِقَه، (تحریر عربی: ثقه)، شخص مورد اعتماد و اطمینان، معتمد، قابل اعتماد (جمع: ثِقات ولی خود کلمهء ثِقَه برای مذکر و مؤنث و جمع بکار میرود)،

ثِقَه، (تحریر عربی ثقه)، (وَثِقُ، یَثِقُ، ثِقَه، وُثُوق، وَثاقَه) اعتماد کردن، اطمینان داشتن و نمودن،