معنی حبیة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حبیه. [ح َ بی ی َ] (اِخ) کوره ای به زمین یمن از نواحی سبا و بدانجا قلعه ای است موسوم به حب.

حبیه. [ح ُب ْ بی ی َ] (اِخ) صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: گروهی از متصوفه ٔ مبطله باشند. و قول و معتقد ایشان آن است که بنده چون به درجه ٔ محبت رسد تکلیفات شرعیه از او ساقط شود و محرمات بر او مباح می گردد و ترک صلات و صیام و حج و زکات و سایر شعائر اسلام و ارتکاب آثام بر او مباح گردد. پناه می بریم به خداوند از این اعتقاد، چه آن بدون شک و ریب کفر صریح است، چنانکه در توضیح المذاهب گفته است. و در بعض کتب آمده است: فرقه ای از مشبهه که گویند: خدای تعالی را نپرستند نه از خوف و نه از طمع بلکه از حب و دوستی.

حبیه. [ح ِ ی َ] (ع اِ) حبوه. و آن نوعی از نشستن است. (منتهی الارب).