معنی حسن شیرازی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حسن شیرازی. [ح َ س َ ن ِ] (اِخ) رجوع به تاج الدین شود.

حسن شیرازی. [ح َ س َ ن ِ] (اِخ) (سید محمد...) ابن محمودبن اسماعیل بن فتح اﷲبن عابدبن لطف اﷲبن مؤمن حسینی شیرازی عسکری نجفی. در نیمه ٔ جمادی الاول سال 1230 هَ. ق. در شیراز متولد شد و در 24 شعبان 1312 هَ. ق. در سامراء درگذشت. (ذریعه ج 1 ص 173). وی در اصفهان و نجف تحصیل کرد و در نجف مرجعیت شیعه یافت و در 1291 هَ. ق. دولت عثمانی که میخواست مرکز روحانی شیعه در شمال عراق باشد او را در سامرا سکونت داد، و در همین شهر بود که فتوای تحریم استعمال تنباکو را برای ایرانیان، هنگامی که دولت انحصار تنباکو را به شرکت رژی داده بود، اعلام کرد، و موجب لغو امتیاز را فراهم ساخت. درباره ٔتاریخ واقعه ٔ تنباکو چند کتاب بنام تاریخ الدخانیه در ذریعه (ج 3 ص 252) یاد شده و اخیراً نیز کتابی بنام اولین مقاومت منفی از آقای تیموری درباره ٔ آن چاپ شده است. میرزاحسن شیرازی را به لقب مجدد و امام مجدد نیز خوانده اند و مؤلف ذریعه در احوال وی کتابی بنام «هدیه الرازی » تألیف کرده است و میرزا محمدعلی اردوباری (درگذشته ٔ 1280 هَ. ق.). در نجف نیز کتابی بنام «سبائک التبر فیما قیل فی الامام الشیرازی من الشعر» تألیف کرده است. (ذریعه ج 12 ص 124) (ریحانه الادب) (وفیات معاصرین قزوینی) (سبک شناسی بهار ج 3 ص 373).