معنی حلیب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حلیب. [ح َ] (ع ص، اِ) شیر دوشیده یا تازه دوشیده که مزه ٔ آن متغیر نشده باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). شیر تازه و خام. (کنزاللغات) (غیاث). شیر خام و ناجوشانده: و اذا شرب [طراثیث] بمخیض البقر و بلبن الماعز حلیباً و مطبوخاً اصلح استرخاء المعده. (ابن البیطار).
- لبن الحلیب، لبن الرطب. شیر ماک. آغوز. فله. این کلمه در ابن البیطار مکرر آمده است و لکلرک آنرا به پتی له ترجمه میکند و پتی له، آبی است که از شیر جغرات شده جدا میشود. (یادداشت مرحوم دهخدا).
|| شراب خرما. (منتهی الارب) (آنندراج). || دم حلیب، خون تازه. (منتهی الارب) (آنندراج). || شیره ٔتخم ها و غیر آن. یکی از معانی حلیب در طب و پزشکی ودواشناسی شیره ای است که از بذور کوفته و در آب مالیده و از کرباس درکرده گیرند. (یادداشت مرحوم دهخدا).

شیر تازه دوشیده، شراب خرما. [خوانش: (حَ) [ع.] (اِ.)]

شیر، به‌ویژه شیر گاو یا گوسفند،
شراب خرما،

شیر دوشیده

‎ شیر دوشیده، می خرما، خون تازه ‎ شیر دوشیده شیر، شراب خرما.