معنی حوادث در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حوادث. [ح َ دِ] (ع ص، اِ) ج ِ حادثه. (منتهی الارب). پیش آمدها. سختیها و بلاهای زمانه. (آنندراج) (ناظم الاطباء). بلا وحادثه و ماجرا و عارضه. (ناظم الاطباء):
از علم سپر کن که بر حوادث
از علم قویتر سپر نباشد.
ناصرخسرو.
حوادث از فلک و روزگار نیست عجب
فلک همیشه چنین بود و روزگار چنین.
معزی.
بزیر سنگ حوادث فتاده را چه طریق
جز آنقدر که بپهلو چو مار برگردد.
سعدی.
بحوادث متفرق نشوند اهل بهشت
طفل باشد که ببانگ جرسی برخیزد.
سعدی.
- حوادث الدهر، سختیها و بلاهای زمانه. (ناظم الاطباء).
- حوادث روزگار؛ ریب المنون. بلاهای زمانه. || سرگذشت. (ناظم الاطباء).
- حوادث نگار، خبرنگار. واقعه نگار.

(حَ دِ) [ع.] (اِ.) جِ حادثه، پیشامدها، وقایع.

حادثه

اتفاقات، پیشامدها، رویدادها، مصایب، وقایع

اتفاقات، پیشامدها، حدثان، رخدادها، رویدادها، مصایب، وقایع

پیش آمدها، سختیها و بلاهای زمانه