معنی خرخره در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خرخره. [خ ِ خ ِ رَ / رِ] (اِ) حلق. حلقوم. نای. گلو. قصبهالریه در تداول عوام. (یادداشت بخط مؤلف).
- تا خرخره در قرض بودن، بسیار قرض داشتن.

خرخره. [خ َ خ َ رَ / رِ] (اِ) شانه ٔ اسپ را گویند. (آنندراج) (ناظم الاطباء).

خرخره. [خ ُ خ ُ رَ] (اِخ) نام تیره ای است از ایل کلهر به کردستان. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 162).

خرخره. [خ َ خ َ رَ / رِ] (اِخ) دهی است ازدهستان بهمن شیر بخش مرکزی شهرستان آبادان واقع در سه هزارگزی شمال آبادان کنار خاوری رود بهمن شیر. آب و هوای آنجا گرم و جمعیت آن ناحیه پانصد تن و آب این دهکده از رود بهمن شیر و محصول آن خرما می باشد. ساکنان از طایفه ٔ دریس اند. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).

(خِ خِ رِ) (اِ.) (عا.) گلو، حنجره.،تا ~ زیر قرض بودن کنایه از: بسیار مقروض بودن.

گلو،

گلو و حلق، حلقوم

حلق، حلقوم، گلو

نای

خرخر خرو پف (اسم) آوای ناصاف گوشخراش مانند صدایی که از کشیدن قطعه ای سنگچوب یا آهن در روی زمین یا چیزی دیگر شنیده شود. (اسم) گلو قصبه الریه نای گلو.