خرمای کور در لغت نامه دهخدا

خرمای کور. [خ ُ ی ِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) کنایه از خرمای بی حلاوت و بدطعم. (آنندراج):
چه جنبانی این نخل بن را بزور
که شد خار او تیز و خرماش کور.
امیرخسرو (از آنندراج).