معنی خطاط در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خطاط. [خ َطْ طا] (ع ص) خوش نویس و کسی که خوش می نویسد. (ناظم الاطباء). آنکه خوش و خوب نویسد. استاد خط. (یادداشت بخط مؤلف): و بزمین عراق دوانزده قلم است هر یکی را قد و اندام و تراشی دیگر و هریکی را ببزرگی از خطاطان بازخوانند. (نوروزنامه).
هیچ خطاطی نویسد خط بفن
بهر عین خط نه بهر خواندن.
مولوی.
خطاط من که عشوه ٔ بسیار می کند
گویی همیشه مشق همین کار می کند.
سبقی (از آنندراج).
|| (اِ) قسمی رنگ سیاه برای زینت زنان. هرچه که بدان خال نهند یا ابرو و پشت لب و مژگانها بدان سیاه کنند. سرمه ٔ سنگ است آنگاه که از وی خال نهند بر رخسار زینت را و امثال آن. (یادداشت بخط مؤلف): خشب الاقحوان رخو سخیف و تحرقه النسا و فیکون رماداً اسود یتخذونه خطاطا للحواجب یسودها و یحسن شعرها. (ابن بیطار). وزنان از ارجوان خطاط می سازند. (تحفه ٔ حکیم مؤمن). || کاتب. نویسنده. (ناظم الاطباء). || نقاش. (یادداشت بخط مؤلف).
- خطاطالبلاد، کسی که علم جغرافیا می داند. (ناظم الاطباء).
- خطاطالبلادی، علم جغرافیا. (ناظم الاطباء).

"

خوشنویس، کاتب

خط‌نویس

خط نویس

خوشنویس

خوشنویس

خوش‌خط، خوشنویس، کاتب، خطنویس، نویسنده،
(متضاد) خواننده، قاری

خوش نویس و کسی که خوش می نویسد، استاد خط

خَطّاط، خوش نویس، خط نویس، بسیارنویس، کسیکه شغلش خط نویسی است،