معنی خلیفه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) رجوع به حاجی خلیفه شود.

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) نویسنده ٔ عرب که نام پدر او محمود و خود مشهور به خلیفه بک بن محمود مصری است. او از شاگردان رفاعه بک در مدرسه ٔ زبانهای خارجه و معلم مدارس مصری بود. او راست: 1- اتحاف الملوک الالبا بتقدم الجمعیات فی بلاد اروبا. 2- اتحاف ملوک الزمان بتاریخ الامپراطور شارلکان. 3- براهین جلیله فی نقض ما قیل فی الدوله العثمانیه. 4- تنویر المشرق بعلم المنطق. 5- قلائدالجمان فی فوائدالترجمان. (از معجم المطبوعات).

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) دهی است از دهستان شبانکاره ٔ بخش برازجان شهرستان بوشهر، دارای 1500 تن سکنه. آب آن از چاه و محصول آن غلات و خرما و هندوانه و شغل اهالی زراعت است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) کوهی است به مکه مشرف بر اجیاد. (منتهی الارب).

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) شاعری است ترک و او راست: خسرو شیرین به ترکی.

خلیفه. [خ َ ف ِ] (اِخ) دهی است از دهستان کوهدشت بخش طرهان شهرستان خرم آباد. دارای 180 تن سکنه. آب آن از چشمه ٔ هورین و چاه و محصول آن غلات و لبنیات و پشم. شغل اهالی زراعت و گله داری و زنان سیاه چادربافی. راه مالرو و ساکنین از طایفه ٔ خلیفه که در ساختمان و سیاه چادر سکونت دارند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).

خلیفه. [خ َ ف َ] (اِخ) ابن عبدالواحد، مکنی به ابوعطا. از تابعان بود. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به ابوعطا خلیفهبن عبدالواحد شود.

جانشین، قائم مقام، پیشوای مسلمانان، جمع خلفاء، خلائف. [خوانش: (خَ فِ) [ع. خلیفه] (اِ.)]

عنوان هریک از جانشینان پیغمبر،
رهبر مذهبی برخی جوامع مسیحی شرقی،
خمیرگیر
[قدیمی] قائم‌مقام، جانشین،
[قدیمی] داروغه،

پادشاه تازی، جانشین

جانشین

خدیو، سلطان، ملک، جانشین، قایم‌مقام، نایب، ارشد، مبصر، رهبر مذهبی ارمنیان

آنکه بجای کسی باشد در کاری، از پس کسی آینده و در کاری قائم مقام کسی شونده

خَلِیْفَه، جانشین- جانشین پیغمبر- امام- پیشوای کل- قائم مقام- لقب سلاطین عثمانی بود که امام اعظم اسلامی نیز بودند (جمع:خُلَفاء)،