معنی خوش باش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خوش باش. [خوَش ْ / خُش ْ] (نف مرکب) خوشباشنده. || خوش آمد که تملق باشد. (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی). || خوش آمدگو:
بغفلت عمر شد حافظ بیا با ما بمیخانه
که شنگولان خوشباشت بیاموزندکاری خوش.
حافظ.

خوش باش. [خوَش ْ / خُش ْ] (اِ مرکب) زمینهایی که بکسی که طرف میل باشد می بخشند بشرطی که آن شخص چیز کمی بصاحب داده و در وقت احضار بخدمت دیوانی حاضر باشد. (ناظم الاطباء).