معنی خوش نغمه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خوش نغمه. [خوَش ْ / خُش ْ ن َ م َ / م ِ] (ص مرکب) خوش آواز. خوش الحان. خوش آهنگ. خوش صدا. خوش ترانه:
نوای مطرب خوش نغمه و سرود ستخج
خروش عاشق سرگشته و عتاب نگار.
مسعودی.
از برای عاشقان مفلس اکنون بی طمع
بلبل خوش نغمه گه شه رود و گه عنقا زند.
سنائی.
آواز چنگ مطرب خوش نغمه گو مباش
ما را حدیث دلبر خوشخوی خوشتر است.
سعدی.

خوش آوا (صفت) خوش آواز نیک سرود.