معنی درص در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

درص. [دَ] (ع اِ) بچه ٔ خارپشت و بچه ٔ موش دشتی و بچه ٔ خرگوش و بچه ٔ موش و بچه ٔ گربه و مانند آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). ج، أدراص، دِرصان، دُروص، أدْرُص، دِرَصه. (منتهی الارب).

درص. [دَ رَ] (ع مص) از پیری ریختن ماده شتر دندان را. (از منتهی الارب). خرد شدن و شکستن دندانهای ناقه بجهت سالخوردگی، وچنین ناقه ای را دَرصاء گویند. (از اقرب الموارد).

درص. [دَ رِ] (ع ص) ناقه ٔ تندرو و سریع. (از اقرب الموارد). دَروص. و رجوع به دروص شود.

درص. [دِ] (ع اِ) بچه ٔ افکنده ٔ ماده خر. (منتهی الارب). جنین اتان و ماده خر. (از اقرب الموارد). ج، أدراص، دِرْصه. (منتهی الارب). دِرَصه. أدراص. دِرصان. دُروص. أدْرُص. (اقرب الموارد). || بچه ٔ خارپشت و خرگوش و کلاکموش و موش و گربه و سگ ماده و مانند آن. (منتهی الارب). موش بچه. (دهار).

بچه خار پشت، شتر تند سریع

‎ بچه موش، بچه گربه، بچه خرگوش، بچه خار پشت