معنی دروغین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دروغین. [دُ] (ص نسبی) دروغی. کاذب. کاذبه. به دروغ: اشتهای دروغین، اشتهای کاذب. (یادداشت مرحوم دهخدا):
از ادب نبود به پیش شه مقال
خاصه خود لاف دروغین و محال.
مولوی.
صبح کاذب، و او را صبح دروغین گویند. (التفهیم). و رجوع به دروغی شود.

پوشالی

جعلی، ساختگی، کاذب، مجعول،
(متضاد) راستین