معنی دغول در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دغول. [] (اِ) ساغری بود بزرگ، بدان آب کشند. (لغت فرس اسدی):
خواجه فرموش کرد آنچه کشید
آب فرغونها بسی به دغول.
؟ (از لغت فرس اسدی).

دغول. [دَ] (ص) داغول. حرامزاده. عیار. حیله باز. مکار. (از برهان) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). رجوع به داغول شود.

(دَ) (ص.) مکار، حیله گر.

مکار، حیله‌گر،

(صفت) عیار مکار.