معنی دندان سپید در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دندان سپید. [دَ س َ / س ِ] (ص مرکب) دندان سفید. کنایه از شکفته و خندان. (آنندراج) (از برهان). خندان. (از غیاث) (ناظم الاطباء):
سوخته عود است و دلبندان بدو دندان سپید
شوق شاهش آتش و شروانش مجمر ساختند.
خاقانی.
سیاهان بر آن کار دندان سپید
ز خنده لب رومیان ناامید.
نظامی.
|| فروتن. (از برهان) (ناظم الاطباء). || متملق. (ناظم الاطباء).