معنی دوان دوان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دوان دوان. [دَ دَ] (نف مرکب، ق مرکب) در حال دویدن. در حال دوندگی. در حال دوانی. در حالی که دود. (یادداشت مؤلف):
گاهی چو گوسفندان در غول جای من
گاهی چو غول گرد بیابان دوان دوان.
ابوشکور.
ازین پسش تو ببینی دوان دوان در دشت
به کفش و موزه برافکنده صدهزار سیان.
عمعق بخارایی.
- دوان دوان آمدن (یا) رفتن، در حال دوندگی آمدن یا رفتن. (یادداشت مؤلف).

در حال دویدن