دوه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دوه. [دَوْه ْ] (ع مص) شتر را در نوبت چهارروزه خواندن به آب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

دوه. [دَ وَ] (فعل) در بیت ذیل از مولوی صورتی است از «دود» بمعنی شتابد و سریع حرکت کند:
گفتا شتر به ترکی چه بود بگو، دوه
گفتا بچش چه ؟ گفت خود او از پی اش دوه.
مولوی.

دوه. [دَ وَ / وِ] (ترکی، اِ) شتر:
گفتا شتر به ترکی چه بود بگو، دوه
گفتا بچش چه، گفت خود او ازپی اش دوه.
مولوی.

شتر آذری