معنی دویل در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دویل. [دُ] (اِ) مکر و حیله و غدر. (ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از برهان) (از فرهنگ جهانگیری) (از انجمن آرا). || ابریشم گنده که از پیله حاصل شود و دو کرم در درون آن باشد. (ناظم الاطباء) (از برهان) (آنندراج) (از فرهنگ جهانگیری).

دویل. [دَ] (ع اِ) گیاه سال خورده. || گیاهی که بر آن دو سال گذشته باشد و یا خاص است به گیاه نصی. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). گیاهی که سال بر او گذشته باشد. (تحفه ٔ حکیم مؤمن).

مکر و حیله،

مکر و حیله را گویند