معنی ذات البروج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ذات البروج. [تُل ْ ب ُ] (اِخ) یا سماء ذات البروج، فلک هشتم است که بروج دوازده گانه را قدما در آن توهم کرده اند و آفتاب در هر ماهی از ماههای شمسی در یکی از این بروج جای دارد و بروج دوازده گانه اینها است: حمل، ثور، جوزا، سرطان، اسد، سنبله، میزان، عقرب، قوس، جدی، دلو، حوت. و سال شمسی یکدور سیر آفتاب در این دوازده برج است و در شرع سماء ذات البروج را کرسی نامند.

دارنده برج ها، صاحب برج ها، در نجوم قدیم فلک هشتم محسوب می شده. [خوانش: (تُ لْ بُ) [ع.] (اِمر.)]

فلک هشتم که بروج دوازدهگانه (از حمل تا حوت) را در آن فرض کردهاند و آفتاب در هر ماه از ماه‌های خورشیدی در یکی از این بروج جا دارد، سماء ذاتالروج، کرسی،

گوهر برج ها (برج برج) گوهر آبامان (آبام برج) (اسم) دارای برجها خداوند برجها