معنی راه بین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

راه بین. (نف مرکب) که راه بیند. || رهشناس و مجرب که راه بازشناسد:
بپرسید از زال زر موبدی
ازین تیزهش راهبین بخردی.
فردوسی.
گرمرد راهبین شده ای عیب کس مکن
از زاغ، چشم بین و ز طاووس پرنگر.
سعدی.