معنی رفیقی تبریزی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رفیقی تبریزی. [رَ قی ِ ت َ] (اِخ) از گویندگان قرن دهم هجری قمری بود در تبریز به مطربی اوقات صرف می کرد و در آن کار نقشها و صورتها تصنیف کرده بود. بیت زیر ازوست:
عمری است که من عاشق رخسار بتانم
سودازده ٔ زلف بتان از دل و جانم.
(از دانشمندان آذربایجان ص 160 از تحفه ٔ سامی). رجوع به فرهنگ سخنوران شود.