معنی رهون در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رهون. [رُ] (ع اِ) ج ِ رَهن. (منتهی الارب) (دهار) (آنندراج) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به رهن شود.

رهون. [رُ] (ع مص) ثابت و دایم گردیدن و لاغر شدن کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). || ثابت و برقرار ماندن چیزی. (ناظم الاطباء). ثابت دایم داشتن چیزی را. (منتهی الارب). رجوع به رهن شود.

رهون. [رُ] (اِخ) رهو. ظاهراً صورتی از «رهو» است که مهبط حضرت آدم باشد. مؤلف اخبار الصین و الهند گوید: و فی ارضها [ارض سرندیب] جبل یدعی الرهون و علیه هبط آدم علیه السلام. (ص 4). رجوع به رهو شود.

(تک: رهن) گرویی ها گروگان ها (اسم) جمع رهن گروها گروگان.