معنی روانه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

روانه. [رَ ن َ / ن ِ] (نف) مرادف روان و رونده، چنانکه کشان و کشنده و دوان و دونده. (آنندراج) (انجمن آرا). جاری. سائل. روان:
خون جگرم ز فرقت تو
از دیده روانه در کنار است.
سعدی.
و رجوع به روان و روانه شدن و روانه کردن شود. || رونده. (از آنندراج) (از انجمن آرا). روان. رجوع به روان شود.
- سرو روانه، سرو روان. رجوع به سرو روان ذیل روان شود:
ای سرو روانه ٔ جوانمرد
ای با دل گرم و با دم سرد.
نظامی.
|| راهی. (ناظم الاطباء). || پویان. دوان.گذرکنان. || فرستاده. || آماده و مهیا. || مسافر. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس). || (اِ) پروانه و تذکره ٔ عبور. (ناظم الاطباء). جواز یا گذرنامه ٔ گمرکخانه. (از اشتینگاس). || جایزه. || دولت و اقبال. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس).

(~.) (ق.) زود، فوری.

(ص فا.) روان، راهی، (اِ.) ارسال. [خوانش: (رَ نِ)]

در حال رفتن، رونده،
جاری،
* روانه شدن (مصدر لازم) ‹روانه گشتن› روان شدن، رفتن، راهی شدن، به ‌راه افتادن،
* روانه کردن: (مصدر متعدی) ‹روانه ساختن› روان کردن، راهی کردن، گسیل کردن، فرستادن،

یومیه

گسیل

اعزام، گسیل، راهی، رونده، عازم

جاری، راهی