معنی ریچار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ریچار. (اِ) ریچال. (فرهنگ جهانگیری). طعامی است که از جغرات پزند به هر رنگ که خواهند. (شرفنامه ٔ منیری). مربا. (ناظم الاطباء) (ازبرهان). مربا. بوارد. (یادداشت مؤلف):
یکی غرم بریان و نان از برش
نمکدان و ریچار گرد اندرش.
فردوسی.
بواسطه ٔ جریان بر آتش دوشابی شیرین بدست آوردند... و از سرکه ٔ ترش ریچارها پرداختند. (راحهالصدور راوندی).
ز ریچارها آنچه باشد عزیز
ترنج و به و نار و نارنج نیز.
نظامی.
مصوص سرایی و ریچار نغز
ز بادام و پسته برآورده مغز.
نظامی.
و سردخانه ها از شیرینی های گوناگون و... و ریچارهای لطیف. (ترجمه ٔ محاسن اصفهان ص 64).
به یمینت چه بود کشکنه و بورانی
به یسارت چه بود نان و پنیر و ریچار.
بسحاق اطعمه.
|| مربایی که از دوشاب پزند. (از برهان) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). || ترشی که افکنند چون هفته بیجار، زالک، خیار ترش، ترشی انبه و چتلانقوس. و معرب آن ریصار است و تازیان جمع آن را رواصیر آرند. (یادداشت مؤلف). آچار. (از غیاث اللغات) (از انجمن آرا). || هر چیز که از شیر گوسپند پزند برهر نحو که باشد. (از برهان) (ناظم الاطباء). پنیری باشد نرم مانند کشت که شیرتازه در آن ریزند و سیاهدانه و دیگر ادویه ٔگرم در آن کنند و نان خورش سازند و در فارس متعارف است. (از آنندراج) (از انجمن آرا):
شود بغداد طبع من خراب از بوی داروها
چو پیر کازرونی شیر در ریچار می ریزد.
بسحاق اطعمه (از آنندراج).
|| هر سخن درهم و برهمی که کلمات آن به هم مربوط نباشد. (ناظم الاطباء). در شیرازهرکس سخنان درهم و برهم می گوید که با یکدیگر همجنس نباشد، گویند ریچار می گوید و آن را ریچاله نیز می گویند. (آنندراج) (از انجمن آرا). هرسخن درهم و برهم. کلام نامربوط. لیچار. ریچال. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به ریچال شود.

مربا، هر خوراکی که از چند چیز سازند. [خوانش: (اِ.)]

[عامیانه] = لیچار
مربا
ترشی: یکی مرغ بریان و نان از برش / نمکدان و ریچار گرد اندرش (فردوسی: ۲/۲۹)،
* ریچار بافتن: (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] سخنان مهمل و نامربوط گفتن، ریچال گفتن،

سخنان بیهوده و در هم و نامربوط