معنی زعارت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

زعارت. [زَ رَ] (ع اِمص) بدخویی. سوء خلق. تندمزاجی. زعاره: این بوسهل مردی امام زاده ومحتشم و فاضل و ادیب بود، اما شرارت و زعارت در طبعوی مؤکد شده. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 175). در این منصور شرارتی و زعارتی بود به جوانی روز گذشته شد. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 274). و از بدخویی و زعارت او دانست که نپذیرد و سخن گوید و امیر بر وی دل گرانتر کند. (تاریخ بیهقی ایضاً ص 608). و رجوع به زعاره شود.

(زَ رَ) [ع. زعاره] (مص ل.) بدخویی، بدخلقی.