معنی سابقه دار در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
سابقه دار. [ب ِ ق َ / ق ِ] (نف مرکب) دارای پیشینه. دارای سابقه ٔ نیک یابد. با سابقه. آنکه بواسطه ٔ ممارست بسیار در شغلی یا کاری در کار خود مهارتی یافته است.
باسابقه، دارای پیشینه نیک یا بد. [خوانش: (~.) [ع - فا.] (اِفا.)]
دارای سابقۀ خوب یا بد، باسابقه، پیشینهدار،
پیشینه دار
(صفت) با سابقه (چه در کارهای خوب و چه بد) : مجرمین کار کشته و سابقه دار.